تعیین غلظت کشندگی (lc50 96 h) دیازینون بر روی ماهی استرلیاد (acipenser ruthenus) و اثرات آن روی پارامتر های خونی و بافت شناسی

اثر غلظت های مختلف سم دیازینون به منظور تعیین96h lc50 بر روی بچه ماهی استرلیاد (acipenser ruthenus) در مرکز تکثیر و پرورش ماهی شهید دکتر بهشتی رشت در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 180 قطعه بچه ماهی استرلیاد با وزن 28/1±48/6 در شش تیمار و سه تکرار (پنج گروه آزمایشی و یک گروه شاهد) در مخازن فایبرگلاس به ابعاد cm (15×50×75) استفاده گردید. آزمایش بصورت ساکن و به روشorganization of economic cooperation and development)) o.e.c.d به مدت 96 ساعت انجام گرفت. فاکتور های فیزیکوشیمیایی آب از قبیل دما، اکسیژن،ph و سختی کل در طول دوره بررسی و اندازه گیری شد. در ابتدا پس از آزمایش مقدماتی (پایلوت)، غلظت موثر سم در محدوده 5 -3 میلی گرم در لیتر تعیین شد. بچه ماهیان در غلظت های 3، 41/3، 87/3، 4/4 و 5 میلی گرم در لیتر قرار گرفتند. نتایج حاصل از lc10، lc50 و lc96 به روش آماری probit analysis به ترتیب 48/2، 58/3 و 17/5 میلی گرم در لیتر تعیین گردید. با توجه به نتایج lc50 و جدول مربوط به طبقه بندی سمیت، درگروه ماده "سمی" قرار گرفت. در بررسی هماتولوژی شاخص های گلبول های سفید، گلبول های قرمز و هماتوکریت در دو گروه آزمایش و شاهد تفاوت معنی داری نشان دادند. مقادیر هموگلوبین، mcv، mchc و mch در تیمار های آزمایشی و شاهد دارای اختلاف معنی داری نبود. نتایج حاصل از شمارش تفریقی لکوسیت، نوتروفیل و لنفوسیت با افزایش غلظت سم دیازینون و با گذشت زمان24، 48، 72 و 96 ساعت در تیمار آزمایش نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافت.